Odakuzhal Award Amritakeerti Award Jnanappana Award Sanjayan Puraskaram Moortidevi Award
The book has also been translated to Hindi:
Agnisagar Se Amrut
Translated by S. Thankamani Amma and K. G. Balakrishna Pillai
Bharatiya Jnanpith, 18, Institutional Area, Lodi Road, New Delhi - 110005
[email protected] www.jnanpith.net
The workwas serialized every Sunday in the Mathrubhumi newspaper from October 2003 to October 2004.
The work presents an extremely challenging attempt to sketch Ezhuthachan's life and his creative instinct through the great teacher's own mind and emotions. The story is written mostly as the Author had heard from his grandparents in correlation with the known history of that period.
In the novel Ezhuthachan's time has been fixed to approx. 1475 to 1550 A.D. because the events in the original story bears maximum correlation with this time period; the language, style and words used by Tunjath Ezhuthachan correspond to this time period; and Ulloor and many great language scholars have put Ezhuthachan's time period to be this.
Ezhuthachan's real name was Krishnan, but this name has been long forgotten except within the family, as it was not prudent to address teachers by their real name. The great teacher was known widely as "Tunjathe Aniyanezhuthachan" (his elder brother Raman also being a teacher), or simply "Tunjathe Ezhuthachan".
Contrary to a popular belief Ezhuthachan was not born in Tunjan Parambu. But this place is strongly associated with the great teacher, because it was in Tunjan Parambu that the family set up their most famous and influential school. "Tunjan" was not his name. He was called "Tunjath Ezhuthachan" because the family had resided at Tunjan parambu.
There may have been many keerthanas or namam or japam, but it was impossible to find a single house in Kerala without a copy of his Adhyathmaramayanam in the olden days. There is no doubt about his contribution to the literary level of the common man. The great teacher taught the people to respect and worship the language and the alphabet. He refined the Malayalam language style and wrote his works for ordinary people, incorporating whatever is good with a strong sense of righteousness and worship. Ezhuthachan's style came to dominate Malayalam and his works enjoyed popularity in every nook and corner of Kerala. There may have been scholars and poets before or after him, but his contribution to the language through the Adhyatmaramayanam and SriMahabharatham is unparalleled, and his contribution at the cultural level is immense.
Just before Ezhuthachan’s time, this was the situation in Kerala:
1. The 30 letter Vattezhuthu was taught as the Malayalam alphabet by the various Kalaries or schools to the common people.
2. Alphabets which are equivalent to those in Sanskrit (Granthakshara, called Arya Ezhuthu) were learned by scholars and those interested in Sanskrit works.
3. As the influence of Sanskrit in Malayalam increased, Vattezhuthu was used commonly to write Sanskrit words and other derivations, though distorted. The names of parts of Vedas like samhita, ashtakam, varggam, anuvakom were written as changatha, attam, vakkom, anam respectively, in Vattezhuthu. What was written was not exactly what was read. Works may also have been written in this way.
4. Vattezhuthu was used with interposition of letters of the Granthakshara to denote essential Sanskrit phonetics. (Eg. - In important Decrees or Shasanas.)
5. Works needing essential Sanskrit phonetics written using Grantha, remained inaccessible to the common man who, at the most, knew only Vattezhuthu.
It is easy to visualize the glaring inadequacies.
To see more about the various alphabet systems, here is a page on Granthakshara, Devanagiri and Tamil alphabets
To establish an alphabet system which is equivalent to Sanskrit, instead of the 30 letter script of Malayalam (Vattezhuthu), Ezhuthachan took the best from the existing sets with Granthakshara as the base, and modified them. Common derivations were formed. Ezhuthachan must have thought it auspicious and total for the alphabet set to have 51 characters (See Harinamakeerthanam). "Hari Sree Ganapathaye Namah" is also 51 according to the system of counting with alphabets. This method of initiating children to the alphabets was also begun by Ezhuthachan according to Prof. K. P. Narayana Pisharody. The new alphabet set had Ra and zha as parishishtam. (Malayalam does not have words which begin with these characters, but these alphabets are essential in the language.) It was not sufficient to form just an alphabet set, as it will not be accepted in all places easily. Most probably there were different views at that time. The most practical way was to establish the set by a Keerthanam, so that it will be standardized everywhere.
It was in Tunjan Parambu that Ezhuthachan modified the Malayalam alphabets and wrote the Harinamakeerthanam to popularize them. Even after centuries people from various parts of the state come to take sand from Tunjan Parambu to initiate their children to the alphabet. Every year, hundreds of people bring their children to write their first alphabets during the Vijayadasami festival, to Tunjan Parambu.
"Anpathoraksharavum oronnithenmozhiyil
Anpodu cherkka Hari Narayanaya Nama"
- Harinamakeerthanam 14th stanza
Vattezhuthu continued to be taught in various places as the Malayalam alphabet till the British regulations relating to registration of bonds and deeds eventually led to its disappearance. But there can be no difference of opinion that the great teacher was the strongest sponsor of the 51 letter alphabet for Malayalam instead of the 30 letter Vattezhuthu.
'This book is the author's magnum opus. He has made commendable efforts to sift the grain from the chaff by extensive research on the father of modern Malayalam poetry and language.' - The Hindu, March 22, 2005
മലയാളനോവലിന്റെ സമീപകാലചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സംഭവമാണ് 'തീക്കടൽ കടഞ്ഞ് തിരുമധുരം' എന്ന നോവൽ... മലയാളനോവൽചരിത്രത്തിലെ ഒരു ഇതിഹാസമെന്ന് നാലാളെ ഈ നോവൽ വിലയിരുത്തപ്പെട്ടാലും അത്ഭുതമില്ല.' ആനന്ദ്, വാരാന്ത്യകൗമുദി, ജനുവരി 30, 2005
'തൻ്റെ കാലഘട്ടത്തിലെ സാമൂഹ്യചേതനയെയും പരിതഃസ്ഥിതികളെയും കൃത്യമായി അറിഞ്ഞ ഋഷികവിയായ എഴുത്തച്ഛനെ തീനാളം പോലെ ജ്വലിക്കുന്ന വാക്കുകൾകൊണ്ട് പുനഃസൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുകയാണ് ഈ നോവലിൽ.' - ഡോ. എം. ലീലാവതി, മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പ്, 2005 ജനുവരി 23-29
ആചാര്യന്റെ അഗ്നിപരീക്ഷകൾ, അദ്ദേഹത്തിന് സഹിക്കേണ്ടിവന്ന ആഘാതങ്ങൾ, നേരിടേണ്ടിവന്ന നേരുകേടുകൾ, സ്വകാര്യജീവിതത്തിലെ നാശനഷ്ടങ്ങൾ - ഇതൊക്കെ 'തിരുമധുര'ത്തിൽ അവിസ്മരണീയമാംവണ്ണം രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു ലക്ഷണയുക്തമായ നോവലിന്റെ അവഭംഗി ഒരു ജീവിതകഥയിലേക്ക് എവ്വിധം പകർത്താമെന്നതിന്റെ ഒന്നാന്തരം നിദർശനം' - വി. സുകുമാരൻ, ദേശാഭിമാനി വരിക, ജൂൺ 19
'നിളാതീരങ്ങളിലും ശോകനാശിനിപ്പുഴയുടെ തീരങ്ങളിലും ഇരുളടഞ്ഞു കിടന്നിരുന്ന ഒരു ചരിത്രത്തെ ഗവേഷണങ്ങളിലൂടെ പ്രകാശിപ്പിക്കാൻ കഴിഞ്ഞു എന്നതാണ് 'തീക്കടൽ കടഞ്ഞ് തിരുമധുരം' എന്ന ബ്രഹദാഖ്യായികയുടെ പ്രത്യേകത.... തന്റെ വംശരക്തത്തിന്റെ ആദിമനാഡികൾതേടുക എന്ന ആത്മാർത്ഥത കൂടിയാവുമ്പോൾ ആഖ്യാനത്തിന്റെ അന്തസ്സ് തീർത്തും ഉദാത്തമാകാതെ വയ്യ.' - ദേശമംഗലം രാമകൃഷ്ണൻ, മലയാളസാഹിത്യം മാസിക.
'കളവുകളുടെ കൊടുങ്കാട്ടിൽ ഒറ്റയടിപ്പാത തെളിയിച്ച് ഒരു പുതുലോകത്തേക്കു നയിക്കുകയാണ് സി. രാധാകൃഷ്ണന്റെ 'തീക്കടൽ കടഞ്ഞ് തിരുമധുരം എന്ന നോവൽ'. - കെ. പി. വിജയൻ, കലാകൗമുദി 1542
'നമ്മുടെ നോവലിന് എത്രയോ വയസ്സായിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും ഭാഷാപിതാവിന്റെ കഥ പറയാൻ സി. രാധാകൃഷ്ണൻ വേണ്ടിവന്നു. മലയാളം രാധാകൃഷ്ണനോട് സീമയില്ലാതെ കടപ്പെട്ടിരിക്കയാണ്.' - എം. കെ.ഹരികുമാർ, കലാകൗമുദി 1532
'ഭാഷാപിതാവായ എഴുത്തച്ഛന്റെ ജീവിതം സത്യസന്ധമായി ആവിഷ്കരിക്കുന്ന ഗ്രന്ഥമാണിത്... മലയാളഭാഷയെ സ്നേഹിക്കുന്നവർക്ക് ഇതൊരു വിശുദ്ധഗ്രന്ഥം തന്നെ' - മങ്ങാട് ബാലചന്ദ്രൻ, ശിവഗിരി മാസിക, ജൂലൈ 2005
'ഇതൊരു തീർത്ഥാടനമാണ്. സ്നേഹവും ഭക്തിയും ആരാധനയും ആകാംഷയും അമ്പരപ്പും ഈ യാത്രയിലുണ്ട്.' - വെങ്കിടാചലം, ജനയുഗം തീക്കടൽപ്പതിപ്പ്, ഏപ്രിൽ 2005
'മലയാളഭാഷക്കും നോവൽസാഹിത്യത്തിനും തിരുമധുരമായിത്തീരുന്ന ഈ നോവൽ ഭാഷാപിതാവായ എഴുത്തച്ഛന്റെ ജീവിതത്തിലേക്കും സർഗ്ഗപ്രതിഭയിലേക്കുമുള്ള അസാധാരണമായ അന്വേഷണമാണ്.' - മലയാള മനോരമ, അക്ഷരം, 2005 ഫെബ്രുവരി 13
'മലയാളഭാഷാപിതാവ് തുഞ്ചത്തെഴുത്തച്ഛന്റെ ജീവിതകഥയുടെ സമഗ്രാഖ്യാനമാണ് തീക്കടൽ കടഞ്ഞ് തീരുമധുരം' - മാതൃഭൂമി വാരാന്തപ്പതിപ്പ്. 2005 ജനുവരി 2
SHARE THIS PAGE!